យោងតាមប្រធានសភាពាណិជ្ជកម្មថៃ-ចិន (TCCC) បានឱ្យដឹងថា ទំនាក់ទំនងពាណិជ្ជកម្មទ្វេភាគីរវាងថៃជាមួយប្រទេសចិននឹងបន្តកាន់តែស៊ីជម្រៅ ប៉ុន្តែចំពោះលក្ខខណ្ឌគឺទាល់តែរដ្ឋាភិបាលថ្មី ត្រូវតែធានាបាននូវការថែររក្សាអព្យាក្រឹតភាពក្នុងជម្លោះណាមួយដែលអាចកើតមានរវាងសហរដ្ឋអាមេរិក និងចិន នេះបើយោងតាមការចុះផ្សាយរបស់កាសែតបាងកកប៉ុស្តកាលពីថ្ងៃទី ០២ ខែតុលា ឆ្នាំ ២០២៣។
នៅក្នុងបទសម្ភាសន៍ជាមួយរបស់អ្នកកាសែត បាងកកប៉ុស្តិ៍ ជាមួយនឹង ប្រធាន TCCC លោក Narongsak Puttapornmongkol បាននិយាយថា សេដ្ឋកិច្ចចិនអាចជួបប្រទះនឹងមានការប៉ះទង្គិចក្នុងអំឡុងពេលដែលខ្លួនកំពុងតែមានមានភាពតានតឹងខាងការទូតជាមួយសហរដ្ឋអាមេរិក ប៉ុន្តែស្ថានភាពនេះ ក៏ធ្វើឲ្យថៃអាចបង្កើតឱកាសទៅវិញ។
លោក Narongsak បាននិយាយថា ខ្ញុំសូមលើកទឹកចិត្តសហគ្រាសចិនដែលនាំចេញទៅកាន់សហរដ្ឋអាមេរិក ឬអឺរ៉ុបទាំងអស់ អាចពង្រីកការវិនិយោគរបស់ពួកគេនៅក្នុងប្រទេសថៃ ដូច្នេះនិយោជកគឺអាចប្រើប្រាស់វត្ថុធាតុដើមនៅក្នុងព្រះរាជាណាចក្រថៃ ដើម្បីផលិតទំនិញរបស់ពួកគេបាន។ លោកបន្តទៀតថា ក្នុងនោះគឺមានក្រុមហ៊ុនជាច្រើនបានសាទរក្នុងការផ្លាស់ប្តូរ ឬបន្ថែមទីតាំងទៅប្រទេសថៃ។
លើសពីនេះ ក្រុមហ៊ុនអាមេរិកមួយចំនួនក៏កំពុងស្វែងរកកន្លែងថ្មី ដើម្បីបង្កើតមូលដ្ឋានផលិតកម្មផងដែរ ជាពិសេសគឺនៅក្នុងអាស៊ី លោកបានបន្តថា ប្រទេសថៃត្រូវតែចាប់យកឱកាសមាសមួយនេះ។
ប្រទេសថៃគឺជាប្រទេសមួយដែលរីករាយ ក្នុងការនឹងទំនាក់ទំនងយ៉ាងជិតស្និទ្ធជាមួយប្រទេសចិន ខណៈដែលប្រទេសថៃ និងសហរដ្ឋអាមេរិក គឺនៅតែជាសម្ព័ន្ធមិត្តដ៏ល្អ។ ជាពិសេសជាងនេះទៅទៀតនោះ រដ្ឋាភិបាលថ្មីដែលដឹកនាំដោយលោក ស្រេថា ថាវីស៊ីន នឹងជួយធ្វើឱ្យមានតុល្យភាពនៃអំណាចរបស់មហាលសេដ្ឋកិច្ចពិភពលោកទាំងពីរ ដោយជាការរក្សាបាននូវទំនាក់ទំនងពាណិជ្ជកម្មជាវិជ្ជមានជាមួយប្រទេសទាំងពីរនេះ។ នៅក្រោមសេណារ៉ូយ៉ូ របស់រដ្ឋាភិបាលថ្មី យើងជឿថា ប្រទេសថៃពិតជាអាចរក្សាបាននូវអព្យាក្រឹតភាពក្នុងជម្លោះរបស់ពួកគេ។
បើយោងតាមប្រធាន(TCCC) លោក Narongsak បាននិយាយថា “តាមទស្សនៈសេដ្ឋកិច្ច ប្រទេសថៃគួរតែស្វែងរកឱកាសក្នុងវិបត្តិ [អាមេរិក-ចិន] ដូច្នេះយើងអាចទទួលបានទីផ្សារធំជាងការរំពឹងទុក”ទៅទៀត ។
លោកបន្តថា ប្រទេសថៃអាចនឹងមានសមត្ថភាពផលិតតិចតួច ប៉ុន្តែនៅពេលដែលក្រុមហ៊ុនចិនវិនិយោគក្នុងប្រទេសនោះផលិតកម្មនឹងមានការកើនឡើង។
នៅពេលសួរថា៖ តើប្រទេសថៃនឹងទទួលបានអត្ថប្រយោជន៍ឬអត់ប្រសិនបើក្រុមហ៊ុនចិនវិនិយោគនៅទីនេះប៉ុន្តែធ្វើមាតុភូមិនិវត្តន៍ចំណូលរបស់ពួកគេទាំងអស់នោះ ? លោកបាននិយាយថាប្រទេសថៃមានច្បាប់ដែលត្រូវតែអនុវត្ត។ ជាឧទាហរណ៍ ក្រុមហ៊ុនបរទេសដែលមានអាជីវកម្មនៅក្នុងប្រទេសថៃត្រូវតែអនុញ្ញាតឱ្យម្ចាស់ភាគហ៊ុនរបស់ថៃគ្រប់គ្រងយ៉ាងហោចណាស់ 51% នៃក្រុមហ៊ុនរបស់ពួកគេ។
ពួកគេក៏ត្រូវបង់ផងដែរ លើកលែងតែការលើកទឹកចិត្តផ្នែកពន្ធដែលបានទទួលពីក្រុមប្រឹក្សាភិបាលនៃការវិនិយោគ ឬច្រករបៀងសេដ្ឋកិច្ចភាគខាងកើត។
លោកបន្តថា៖ «មិនចាំបាច់បារម្ភខ្លាំងពេកទេព្រោះអាជីវកម្មណាក៏ត្រូវបង់ពន្ធដែរ។ ម្យ៉ាងទៀតពេលអាជ្ញាធរអនុវត្តច្បាប់យ៉ាងតឹងរ៉ឹង វានឹងបន្លាចអាជីវកម្មចិនមិនឲ្យចូលប្រទេសថៃ»។
លោក បានសង្កត់ធ្ងន់ថា ឱនភាពពាណិជ្ជកម្មជាមួយចិនមិនមែនជាបញ្ហាធំនោះទេ ព្រោះថៃអាចប្រើសម្ភារៈនាំចូលពីចិនដើម្បីផលិតទំនិញ ហើយក្រោយមកនាំចេញទៅប្រទេសផ្សេង។
លោក Narongsak ក៏បានសំដៅទៅលើក្រុមហ៊ុនថៃដែលចង់វិនិយោគនៅក្នុងប្រទេសចិនដោយនិយាយថា រដ្ឋាភិបាលចិនមានតំបន់សេដ្ឋកិច្ចពិសេស (SEZ) ដើម្បីស្វាគមន៍អ្នកវិនិយោគបរទេសដូចជាតំបន់សេដ្ឋកិច្ចពិសេសនៅ Hainan និង Zhuhai ជាដើម។
លោកបានស្នើឲ្យវិនិយោគលើអាជីវកម្មដែលប្រទេសថៃល្បីដូចជាឧស្សាហកម្មអាហារជាដើម។ ប្រសិនបើក្រុមហ៊ុនថៃអាចលក់ផលិតផលតែមួយនៅក្នុងប្រទេសចិន នោះវានឹងបើកទីផ្សារដ៏មានសក្ដានុពលមួយដោយសារតែប្រជាជនចំនួន 1.4 ពាន់លាននាក់របស់ខ្លួន។
ឆ្លៀងក្នុងឪកាសនេះ លោកក៏បានសរសើររដ្ឋាភិបាលដែលបានចាប់ផ្តើមគម្រោងលើកលែងទិដ្ឋាការសម្រាប់ជនជាតិចិន។ ព្រោះគោលការណ៍នេះគឺអនុវត្តបានទាន់ពេលវេលា ដូចដែលវាត្រូវបានដាក់ឱ្យដំណើរការមុនថ្ងៃបុណ្យជាតិចិននៅថ្ងៃទី 1 ខែតុលា ដែលជាថ្ងៃឈប់សម្រាកពេញមួយសប្តាហ៍នៃចិនដីគោក។
លោកបាននិយាយទៀតថា រដ្ឋាភិបាលគួរតែពន្លឿនគម្រោងផ្លូវរថភ្លើងល្បឿនលឿនរបស់ខ្លួន ដោយសារវាមានផ្នែកមួយចំនួនដែលបាត់ ដែលនឹងភ្ជាប់វាទៅនឹងគម្រោងផ្លូវរថភ្លើងល្បឿនលឿនចិន-ឡាវ ដែលសាងសង់ក្រោមគំនិតផ្តួចផ្តើមខ្សែក្រវ៉ាត់ និងផ្លូវរបស់ចិន។
គម្រោងល្បឿនលឿននេះ ប្រហែលជាមិនទាន់បញ្ចប់ក្នុងអាណត្តិរដ្ឋាភិបាលនោះទេ ប៉ុន្តែរដ្ឋាភិបាលគួរតែពន្លឿនគម្រោងផ្លូវរថភ្លើងពីរជាន់ ហើយបញ្ចប់ជាបន្ទាន់នូវកំណាត់ផ្លូវប្រវែង ១៦០គីឡូម៉ែត្រ ពីខុនកែន ទៅណងខៃ ជាប់ព្រំដែនឡាវ ដើម្បី លោកបានមានប្រសាសន៍ថា ធ្វើឱ្យប្រសើរឡើងនូវភស្តុភារឆ្លងកាត់ពីឡាវទៅប្រទេសចិន»។
លោកបានបន្តថា ប្រព័ន្ធផ្លូវរថភ្លើងពីរនឹងអនុញ្ញាតឱ្យរថភ្លើងរត់ក្នុងល្បឿនស្ទើរតែស្មើនឹងល្បឿនមធ្យម ១៦០ គីឡូម៉ែត្រក្នុងមួយម៉ោងដែលសម្គាល់ដោយរថភ្លើងល្បឿនលឿនចិន-ឡាវ។
លោកក៏បានស្នើឱ្យរដ្ឋាភិបាលពិចារណាបើកសេវាគយនៅខេត្ត Nong Khai និងច្រកព្រំដែនផ្សេងទៀតជុំវិញម៉ោង ក៏ដូចជាការផ្តល់សេវាច្រកចេញចូលតែមួយ ដើម្បីសម្រួលពាណិជ្ជកម្មឆ្លងដែន។
លោកបន្តថា ជំហាននេះអាចនឹងត្រូវបញ្ចប់ក្នុងរយៈពេលមួយឆ្នាំ ខណៈរង់ចាំប្រព័ន្ធផ្លូវដែកផ្លូវពីរត្រូវបញ្ចប់។
