តំបន់ Greenlad បានបាត់បង់ដុំទឹកកកយ៉ាងឆាប់រហ័ស ប្រសិនបើយើងគិតត្រឹមក្នុងរយៈពេល 3 ទសវត្សរ៍ចុងក្រោយនេះ ហើយការបាត់បង់នោះទៀតសោតវាមានទំហំប្រហែលជា 36 ដងនៃទីក្រុងញូវយ៉ក នេះបើយោងតាមការសិក្សាស្រាវជ្រាវពីក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រ និងត្រូវបានកែរសម្រួលឡើងវិញដោយទីភ្នាក់ងារ CNN ។
ការស្រាវជ្រាវមួយ ដែលត្រូវបានគេផ្តោតទៅលើបរិមាណទឹកកកដែលបានបាត់បង់នៅក្នុងតំបន់ហ្គ្រីនលែនគឺបានកើនឡើងទ្វេដង គឺនៅចន្លោះពាក់កណ្តាលទសវត្សរ៍ឆ្នាំ 1980 រហូតមកដល់ពាក់កណ្តាលឆ្នាំ 2010 ។ ការរលាយនៃផ្ទៃទឹកកកនេះផងដែរ វាដោយសារតែតំបន់ជាច្រើននៃប្រទេសមួយចំនួនដែលធ្លាប់តែគ្របដណ្តប់ដោយទឹកកក និងព្រិលនោះវាត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរទៅជាស្ងួត ឬដោយសារបាត់បង់ព្រៃឈើជាដើម។
បើយោងតាមរយៈរូបភាពពីផ្កាយរណប ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានរកឃើញថា Greenland បានបាត់បង់ទឹកកកក្នុងទំហំប្រមាណ 28,707 គីឡូម៉ែត្រការ៉េ (ប្រហែល 11,000 ម៉ាយការ៉េ) ត្រឹមតែរយៈពេល 3 ទសវត្សរ៍តែប៉ុណ្ណោះ។ យ៉ាងណាមិញ ការបាត់បង់ផ្ទាំងទឹកកនៅទីនោះ វាក៏បានព្រមានអំពីផលប៉ះពាល់ជាច្រើនមកលើភពផែនដីយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ ជាឧទាហរណ៍ដូចជាការប្រែប្រួលអាកាសធាតុ ការកើនឡើងកំដៅនៃភពផែនដី និងកម្រិតទឹកសមុទ្រកាន់តែកើនឡើងជាដើម។ល។
នៅពេលសីតុណ្ហភាពកាន់តែក្តៅ ផ្ទាំងទឹកកកគឺកាន់តែឆាប់រលាយ ហើយវាក៏ជាមូលហេតុដែលបណ្តាលឲ្យ permafrost ដែលជាស្រទាប់ទឹកកកនៅខាងក្រោមផ្ទៃផែនដី នៃតំបន់អាក់ទិកភាគច្រើន ក៏បានរលាយដូចគ្នា បន្ទាប់មកវាក៏បញ្ចេញជាកាបូនឌីអុកស៊ីត និងមេតានកាន់តែច្រើន ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានបង្ហាញទៀតថា ការសាយភាយនេះវាគឺជាកក្តាដែលធ្វើឲ្យភពផែនដីកាន់តែឡើងកំដៅ បន្ទាប់មកវាក៏បណ្តាលឲ្យមានផលប៉ះពាល់ដល់ហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ និងអគារថែមទៀតផង។
លោក Jonathan Carrivick ដែលជាប្រធាននៃក្រុមសិក្សាស្រាវជ្រាវបាននិយាយថា ការបាត់បង់ទឹកកកវាបានធ្វើឲ្យ តំបន់ទាំងនោះកាន់តែស្រូបយកថាមពលពីពន្លឺព្រះអាទិត្យកាន់តែច្រើន រួចហើយវាក៏ទៅបង្កើនសីតុណ្ហភាពលើផ្ទៃដី ដែលជាមូលហេតុបណ្តាលឱ្យដុំទឹកកកដែលនៅសេសសល់បានរលាយកាន់តែឆាប់រហ័ស។
ហ្គ្រីនលែនបានឡើងកំដៅក្នុងអត្រាជាមធ្យមប្រហែលជាពីរដង ដោយយើងគិតត្រឹមទសវត្សរ៍ឆ្នាំ 1970 ហើយអ្នកនិពន្ធនៃការសិក្សាបានព្រមានថា សីតុណ្ហភាពនឹងកាន់តែអាក្រក់ទៅនាពេលអនាគត ព្រោះថាកំដៅថ្ងៃនឹងចេះតែកើនឡើងជាលំដាប់។
គួរបញ្ជាក់ថា ហ្គ្រីនឡែនគឺជាកោះដ៏ធំជាងគេបំផុតនៅក្នុងពិភពលោក ហើយភាគច្រើនកោះមួយនេះគឺគ្របដណ្តប់ទៅដោយទឹកកក និងផ្ទាំងទឹកកក និងមានប្រជាជនរស់នៅប្រហែល 57,000 នាក់ដែលអ្នករស់នៅទីនោះច្រើនជាងគេគឺជាជនជាតិភាគតិច។
បើយោងទៅតាមការរៀបរាប់ពីលោក Michael Grimes អ្នកដឹកនាំរបាយការណ៍បាននិយាយថា សម្រាប់ទឹកកកដែលបានរលាយនៅតំបន់ហ្គ្រីនលែនគឺភាគច្រើនបានហូរចូលទៅលាយឡំជាមួយនឹងដីល្បាប់ ព្រមទាំងសារធាតុចិញ្ចឹមផ្សេងដែលមាននៅក្នុងសមុទ្រ ហើយបញ្ហានេះនឹងបង្ករឲ្យមានផលប៉ះពាល់ដល់សហគមន៍ជនជាតិដើមភាគតិចដែលពឹងផ្អែកលើការនេសាទ និងបរបាញ់សត្វ។
លោកបានមានប្រសាសន៍ទៀតថា ការបាត់បង់ម៉ាសទឹកកកនៅហ្គ្រីនឡែន វាក៏បានរួមចំណែកយ៉ាងសំខាន់ដល់ការកើនឡើងកម្រិតទឹកសមុទ្រជាសកល ដែលអាចនឹងបង្កឲ្យមានបញ្ហាប្រឈមយ៉ាងសំខាន់ទាំងក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន និងអនាគត។”
